صراط منیر

1 -  اگر عالمي يا طالب علمي از يك ده يا شهر اسلامي عبور كند خداوند چهل روز عذاب از قبور آنها بردارد هر چند از يك طرف وارد واز طرف ديگر خارج شود،واز طعام وآب آنها هم نخورد.
2- علماي اين امت دو طبقه اند: يكي آنها كه علم خدا داده را بي طمع نشركنند، دانش خويش به نان وآب نفروشند. براين طايفه ماهي دريا، و جانورزمين و پرنده هوا استغفار كنند بزرگوارو شرافتمند بر خداوارد شوند، وبا پيمبران همنشين باشند دوم آنها كه علم را احتكار نمايند و با مال مبادله كنند، اينان در قيامت با لگام آتشين مهار شوند و كسي فرياد زند: اينها هستند كه خداي متعال علمشان داده بود و در نشر آن بخل مي ورزيدند و آنرا به بها ميفروختند اين سخن تا موقع فراغت مردم از حساب تكرار شود( مراد از آنان قضاتي است كه براي قضاوت لازم مزد ستانند يا علمايي كه براي آموختن واجب اجرت گيرند و اما گرفتن براي وعظ و روضه اشكالي ندارد خصوصاً در صورت احتياج گوينده)
3- علم دو نوع است: يكي آنكه در قلب جا گرفته، اين علم سودمند است، ديگر آن كه تنها بر زبان است براي صاحبش اتمام حجت است.
4-  من برامتم از شر مؤمن و مشرك بيم ندارم ، زيرا مؤمن را ايمان مانع فساد است و مشرك را همان شرك نابود مي كند ، تنها از عالم منافق مي ترسم كه گفتار زيبا و كرداري زشت دارد.
5-  عالم و طالب علم هردو اجر دارند ودر مردم ديگر خيري نيست.
6- و نيز فرمود : دو نصيحت گو در ميان شما مي گذرام يكي گويا و ديگري خاموش، گويا قرآن است و خاموش مرگ.